In het voorjaar rijpte een idee binnen de zoneploeg van de pastorale zone Sint-Franciscus Glabbeek: als we nu eens samen op reis gingen naar Assisi, op weg met Sint-Franciscus, onze patroonheilige. Uiteindelijk was het zover, een oproep werd gegaan en 17 reisgenoten van uit Glabbeek en omgeving, zelfs mensen uit Olen, jonge mensen en wat oudere, traden samen in de voetsporen van Franciscus, binnen en buiten de stadsmuren van Assisi in Umbrië, het groene hart van Italië.

Maandagochtend 4 september 2023 startte een vijfdaagse bedevaarttocht, vrijdagavond 8 september 2023 was de terugreis een feit. De bustransfers vanuit Glabbeek naar de luchthaven in Zaventem en terug werden verzorgd door de Pastorale Zone Sint-Franciscus Glabbeek. Het vervoer met minibusjes of een bus ter plaatse was heel aangenaam, stipt en voortreffelijk. Vooral de airco werd gesmaakt: was het warme weer de eerste dagen aangenaam, vanaf woensdag werd het ook in Assisi té warm. De bedevaarders tartten de hoge temperaturen, iets wat Franciscus ook niet zou hebben tegengehouden.

Tijdens het hotelverblijf en de lunchen werd er genoten van de Italiaanse keuken en Italiaanse wijn uiteraard. De Nederlandstalige gidsen Werner en Ineke vertelden uitbundig over de tijd en het leven van Franciscus maar ook over bouwstijlen en aardbevingen in de Apennijnen en over het leven als landbouwer in het arme Umbrië vroeger en nu.

De eerste dag werd gekleurd door de heenvlucht naar Rome en een treinrit naar Assisi, een avontuurlijke dag, een stukje Rome werd meegepikt.

De tweede dag stond volledig in het teken van Franciscus: zijn leven vanaf zijn geboorteplaats in Assisi tot zijn overlijden. Franciscus werd in 1181 of 1182 geboren in Assisi als Giovanni Francesco Bernardone, zoon van een rijke lakenhandelaar. Hij groeide op in een welvarend milieu, leerde schrijven en rekenen en hielp zijn vader in de lakenhandel. Hij was vriendelijk, gul, een natuurlijke leider, een levensgenieter en een dierenvriend, een natuurliefhebber. Ambitieus was hij ook: hij wilde ridder worden of een groot vorst. Maar in zijn ontmoeting met armen en melaatsen, het uitschot van de samenleving, werd zijn liefde voor de armoede geboren. Sint-Franciscus was een mens die op een heel eigen wijze, door eenvoud, armoede en een uiterst radicale levenswijze ‘instrument’ wou zijn van Gods liefde. Met zijn eerste volgelingen zocht hij in het evangelie naar wat hun leven richting zou geven: in armoede leven en rondtrekken om vrede en bekering te preken. Zij noemden zichzelf de broeders van de minsten, de “minderbroeders”. Liefde, eenvoud en solidariteit. Hij is voor elk van ons een voorbeeld voor meer waarachtig christelijk leven.

Op het einde van zijn leven trok Franciscus zich terug op een berg, verscheen een gekruisigde en kreeg hij in zijn handen, voeten en zijde stigmata, de tekenen van Christus aan het kruis.

Hij dichtte na een droom zijn Zonnelied, hierin loofde hij God door en met alle schepselen. Praten met vogels en het vertrouwen krijgen van een wolf zijn bekende verhalen rond Sint-Franciscus.

4 oktober is de feestdag van Sint-Franciscus, de dag waarop zijn lichaam na een processie zijn laatste rustplaats kreeg in de kerk van San Giorgio. In 1929 werd deze dag tevens Werelddierendag.

De allereerste kerststal met levende figuren wordt aan Franciscus toegeschreven.

Buiten Assisi werden plaatsen bezocht waar Sint-Franciscus veel verbleven heeft en waar nu heiligdommen zijn. In San Damiano werd Franciscus aangesproken door Jezus op het kruis. In Rivotorto leefde hij in een stenen hut tussen de melaatsen. In Santa Maria degli Angeli bevindt zich in de kerk de Portiuncula, een klein kapelletje, dat Franciscus herstelde (1207-1208). In 1209 nam hij hier zijn intrek met zijn metgezellen. Franciscus stierf hier op de avond van 3 oktober 1226, 44 jaar oud. Zijn lichaam werd aanvankelijk begraven in de kerk van San Georgio te Assisi, maar later naar de basiliek in Assisi overgebracht. Op 17 juli 1228, de morgen na de heiligverklaring van Franciscus, legde paus Gregorius IX de eerste steen voor de basiliek in Assisi. De laatste rustplaats van Sint-Franciscus bevindt zich in de benedenkerk sinds 1230.

In Assisi werd ook de kerk Santa Maria Maggiore bezocht. Hier bevindt zich het graf van Carlo Acutis, de jongeman die op 15-jarige leeftijd overleed in 2006 en zalig verklaard werd in 2020.

De derde dag ging pastoor Luc een viering voor samen met diaken Oscar in de kapel van Frate Leone in het klooster van de Basiliek van Sint-Franciscus in Assisi. Daarna werd een bezoek gebracht aan Eremo delle Carceri, waar Franciscus en volgelingen regelmatig vertoefden om te bidden en te bezinnen. Vervolgens reden de bedevaarders naar het middeleeuwse Gubbio waar Franciscus de inwoners liet vrede sluiten met een wolf. Ten tijde van Franciscus richtte deze wolf in de hele omgeving veel schade aan.

De volgende dag stapte de groep uit zijn comfortzone rond Sint-Franciscus en waagde zich we aan een uitstap naar het zuiden, naar andere oorden in Umbrië, met name Spello met de Baglioni kapel in de kerk Santa Maria Maggiore, Montefalco met een Museum van Sint-Franciscus en Todi met de Santa Maria della Consolazione. Stuk voor stuk middeleeuwse stadjes met veel historische gebouwen, straatjes, op en af. De bus zette de deelnemers dikwijls boven af en dan werden ze naar beneden gegidst.

Vrijdag, laatste dag, nog even souvenirtjestijd in Assisi en dan volgde een busrit naar Rome luchthaven via Orvieto. Tot 1860 behoorde Orvieto tot de kerkelijke Staat. In de versterkte burcht verbleven 37 pausen. Daar wachtte de groep een onverwacht bezoek aan ondergrondse waterputten en een bezoek aan de Duomo di Orvieto, een voorbeeld van Italiaanse gotiek. Dit fantastische gebouw omvat schitterende gekleurde mozaïeken, beelden, bas-reliëfs, gedraaide pilasters en rijk gebeeldhouwde bronzen deuren.

Na een avondlijke vlucht bracht de transferbus de bedevaarders terug naar Glabbeek.

Een tocht van verdieping, verkenning, vriendschap en vreugde werd door allen samen gemaakt.

Franciscus leerde zijn broeders, dat als ze door de straten liepen, ze de mensen moesten begroeten met deze wens: ‘Vrede en alle goeds’.

Na een haalbaarheidsstudie zijn de bouwplannen voor de herbestemming van de Sint-Niklaaskerk van Glabbeek tot een woonkerk met 8 huurappartementen ontwikkeld.
De bouwaanvraag zal nog dit jaar worden ingediend, zodat de werkzaamheden volgend jaar kunnen starten. Het project is een samenwerking tussen de kerkfabriek Sint-Franciscus Glabbeek en de gemeente Glabbeek.
De buitenzijde van de kerk en de toren zullen grotendeels behouden blijven, terwijl aan de binnenkant een nieuwe geïsoleerde structuur zal worden gebouwd om plaats te bieden aan 8 appartementen. Dankzij de huurinkomsten voor de kerkfabriek zullen de tekorten in de jaarlijkse exploitatiebijdrage van de gemeente aanzienlijk worden verlaagd.

Op maandag 18 september 2023 om 19.30 uur worden alle inwoners uitgenodigd voor een informatievergadering en kunnen geïnteresseerden het bouwdossier en de plannen inzien.

Meer info: www.kerkglabbeek.be/herbestemmingkerk

Op 8 september ’23 overleed Guy Boncher op 77-jarige leeftijd. We nemen op vrijdag 15 september 2023 om 11 uur gelovig afscheid van hem in de Sint-Niklaaskerk van Glabbeek.
We betuigen onze christelijke deelneming aan zijn familie en wensen hen veel sterkte.

Mogen we vragen om uw gebed voor Guy?

De rouwbrief kan u vinden op www.ingedachten.be/overlijdensberichten/overlijden-detail/08-09-2023/guy-boncher

Morgen, zondag 3 september ’23, wordt mgr. Luc Terlinden tot bisschop gewijd en aangesteld als aartsbisschop.

Thuis kan je de wijding rechtstreeks volgen via de website Kerknet.be. Alle info: https://www.kerknet.be/aartsbisdom-mechelen-brussel/artikel/bisschopswijding-monseigneur-luc-terlinden-vier-mee

De pastorale zone Glabbeek wenst onze nieuwe aartsbisschop alle geloof, hoop en liefde toe!